1960 senesinden önce Gazipaşa Caddesi’nin Liman Caddesine geçiş aralığındaki yol üzerinden geçerken etrafımızdaki yapıları genel durumuyla hatırlatmak istersek. Hükümet binasının karşısındaki sağ tarafında, İş Bankası, Maden İşleri Sendikası, Madenci Maksut Çivi’nin yazıhanesi, Balkaya Pastanesi ve daha sonra belediyenin yerleştiği Zonguldak Halkevi vardı. Halkevi Sineması, şehrin en yeni, en modern sinemasıydı. Daha sonra Belediye Sineması olarak çalıştı. Daha ilerde, Postahane, Madenci Ali Barlı’nın apartmanları ve limana doğru en sonlarda eski Belediye binası yer alırdı. Limana doğru giden yolun başında, Çarşı Karakolu, karşısında İşçi Müdürlüğü binası, önünde beton iskele ve tekrar ters istikamete döndüğümüzde 1930 yılından sonra yeni düzenlenen Belediye parkı ve gezi yolu bulunuyordu. Park alanına 1947 yılında Vilayet önü Cumhuriyet meydanına koyulan Atlı Atatürk Heykeliyle birlikte İsmet İnönü Heykeli konuldu. Park, çay bahçesi, kordon boyu ve eski beton iskele ile birlikte ortasındaki güzel mimarisiyle “Sahil Sıhhiye” binası kentin kimliğinde bütünlük gösteriyordu. Sahil Sıhhiye binasının ön kapısı denize sıfırdı. Çevre düzenlemesinden sonra denizden yer alınarak önüne park ve çay bahçesi geldi. Sahil Sıhhiye Genel Müdürlüğüne ait Zonguldak Sahil Sıhhiye Binası, boyutu, konumu ve mimarisiyle göze hoş gelen, tarihi dokuyu taşıyan güzel bir binaydı. 1964 yılında belediye meclisinde alınan bir karar neticesinde Zonguldak’ın kişilik kaybetmesindeki etkenlerden biri hadisesini diğerleri gibi gerçekleştirdi. 11 Haziran 1964 tarih ve 536/168 sayılı yazının neticesi alınan karar ile: “Gazipaşa Caddesinde ve Belediye Aile Parkı içinde bulunan Sahil Sıhhiye Binasının, Belediyemize ait eski belediye binasının zemin katının bir kısmı ve ikin katının tamamı ile mutekabiliyet esaslarına göre takas edilmesine ve takas için gerekli ifraz yapılarak tapuda irtifak hakkı tesisi için ve noterde mukavele akdi gibi lüzumlu bilumum muamelenin yapılması hususunda Belediye Encümenine ve riyasete yetki verilmesine mevcudun ittifakiyle karar verilmiştir…” İşte bu karar neticesinde, tarihi bir yapımızın daha yok edilişinin, kent belleğinden silinişinin imzaları atılmıştır… Alıntı: Yüksel Yıldırım Zonguldak Nostalji