Zonguldak’ta 3 çocuk babası 62 yaşındaki Kenan Gezer, 50 yıl önce radyo pilleri ve yağ tenekesi ile başladığı boyacılık mesleğinin artık bitme noktasına geldiğini açıkladı. Boyacı Kenan Gezer, “Eski radyo pilleri vardı. Onları kırdım uhu şekline getirdim, onları sulandırdım bir kutuya doldurdum elbise fırçasını aldım onlarla beraber ayakkabı boyacılığına başladım” dedi. Spor ayakkabılarının çıkmasıyla boyacılık mesleğinin bittiğini ifade eden Gezer, “Boyacılık eskiden daha iyiydi. Yüzde onu yüzde biri spor ayakkabı giyiyordu. Spor yapanlar giyiyordu. Fazla spor yapan adam yoktu. Hep iskarpindi. Çocuk ayakkabıları gelirdi. Okullardan ayakkabıları gelirdi. Adamların kendi ayakkabılarını boyardım” diye konuştu. ‘50 senedir boyacılık yapıyorum’ Kenan Gezer, 50 senedir boyacılık yaptığını söyleyerek, “50 senedir bu mesleği yapıyorum. Rahmetli babam madende çalışırken, okula gidiyordum o zaman. Babama dedim ki baba ben ayakkabı boyacılığı yapmak istiyorum dedim. Yok sen anlamazsın dedi bana. Eski radyo pilleri vardı. Onları kırdım uhu şekline getirdim, onları sulandırdım bir kutuya doldurdum elbise fırçasını aldım onlarla beraber ayakkabı boyacılığına başladım. Tarihi bilmiyorum , 9-10 yaşlarındaydım. O tarihten bu tarihe mesleğimi sürdürmekteyim” dedi. ‘Spor ayakkabıların çıkmasıyla boyacılık bitti’ Spor ayakkabıların çıkmasıyla boyacılığın bittiğini belirten Gezer, “Şuanda mesleğin durumu bitti. 81 vilayette bu meslek bitti. Bitme sebebi spor giyim. Terlik giyim. Herkes bez ayakkabı giyiyor. Gençler şimdi boyadan anlamıyor. Şimdi bakıyorsunuz kışın bot giyeceği yerde iskarpin giyeceği yerde spor giyiyor. Adamın spor ayakkabısını boyayacak halimiz yok. Şu tarihten sonra kiralar boyalar hep zamlı. Bu tarihten sonra boya yapacak insanın alnını karışlarım” şeklinde konuştu. ‘20 sene önce herkes iskarpin giyiyordu’ Boyacı Kenan Gezer, “Boyacılık eskiden daha iyiydi. Yüzde onu yüzde biri spor ayakkabı giyiyordu. Spor yapanlar giyiyordu. Fazla spor yapan adam yoktu. Hep iskarpindi. Çocuk ayakkabıları gelirdi. Okullardan ayakkabıları gelirdi. Adamların kendi ayakkabılarını boyardım. Türkiye Taşkömüründe 80-90 bin işçi vardı. Sabahleyin burada erkenden gelip yetiştiremediğimiz günlerde oluyordu. O zamandan bu zamana geldi 20 senedir işler kötüleşti. 21 sene önce iyiydi. Ondan sonra bitti.”