Almanya'da yaşayan Elmas TV yazarı Hayati Yılmaz gurbetçilerin gurbete çıkış hikayelerini yazmaya devam ediyor. Yılmaz son yazısında Zonguldak'tan Almanya'ya giden vatandaşlarımızın yaşadıklarını yazıya döktü.İŞTE O YAZI"1960-61 yılında ilk defa Almanya`ya giden gurbetçilerin pasaportları, tren sınırdan çıkmadan önce toplanmıştı.Toplanmalarının sebebi gümrük işlemleri değildi.Sirkeci istasyonundan kalkan tren ile belki de köylerinden dahi ilk defa dışarı çıkan insanların o zaman ki amacı kısa sürede olsa biraz para kazanıp köylerindeki tarlalara sermaye yapmaktı. Bazılarınınki ise işsizlikten ve mecburiyettendi.Ama düşünmek ile eyleme geçmek arasındaki farkı yaşayarak öğrendiler.Bu duygular ile yola çıkan bazı yolcular tren Edirne`ye geldiğinde içlerine bambaşka duygular sarmıştı. Bazıları gitmekten vazgeçip trenden atlamayı bile düşündüler.İşte bu sebep ile trenden atlamamaları için pasaportları toplandı. Bu tren başka ülkelerden geçerken trenden inmemeleri için yapıldı. Pasaportların toplanmasının bir diğer amacı ise, işçilerin çağrıldığı merkezlere topluca getirmek,burada yetkililere teslim etmekti.Zonguldak`tan en fazla Ereğli, Devrek, Çaycuma ve Bartın'dan başvuru yapıldı. Zonguldak Merkez en az başvuru yapılan yer oldu. Zonguldak`ta Maden ocaklarından başka çalışacak bir iş alanı yoktu. Devrek, Çaycuma, Bartın'dan gelip gitmek ise çok zordu. Zonguldaklı gurbetçiler Almanya hakkında en ufak bilgileri bile olmadan gitmeye karar verdiler.Daha 2. Dünya Savaşı yeni bitmiş, Almanların yabancılara karşı yaptığı zulümler herkesçe bilinmiyordu. Öyle olmasaydı, hiç 15 sene önce kazanlarda insanların yakıldığı bir devlete güvenirler miydi ?Almanya 2. Dünya Savaşı'nda kendisi ile savaşmamış ülkelerden işçi talep etti. Hem 1. Dünya Savaşı'nda ittifak kurduğu Türkler hem de 2. Dünya Savaşı'nda kendisi ile savaşmayan ender ülkelerden biri olan Türkiye`ye isçi çağrısında bulundu. İkinci olarak Fas(Morocco)ve İtalyanlar geliyor.Her ne kadar pasaportlar toplansa da o gün trenden atlayan çok oldu. Tren Sirkeci'den kalkmış, Edirne`den çıkarken havai fişekler patlatıldı. Bu onları daha da duygulandırdı.Daha ilk gün bile gurbet ağır gelmeye başlamıştı. Çiçeği burnunda gurbetçiler daha o gün trenden köylerine mektup yazmaya başladılar.Kim derdi ki; bu gidiş ömür boyu gidiş olacaktı. Aradan 60 sene geçse de tıpkı o günkü gibi her izin dönüşü aynı duyguları yaşayacaktı."