Vatani görevini yaptığı Zoguldak'ta terhisine 4 ay kala çıktığı çarşı izninden geri dönmeyen Abdulkadir Çiloğlu'ndan (25), 12 yıldır haber alınamıyor. Oğlunun bir gün geleceğine inanan gözü yaşlı anne evinin penceresinden ayrılmıyor. Devlete verdiği emanetini geri istediğini belirten Anne Çiloğlu, 13 yıldır yaşayan ölü gibiyim. İlaçlarla ayakta durabiliyorum. İçimde hep sanki kapı çalacak ve içeri girecek gibi bir his var. Onun için günümün çoğunu pencereden dışarı bakıp yolunu gözlüyorum dedi.
Erzurumlu Abdulkadir Çiloğlu, vatani görevi için 2006 yılında Zonguldak 3'üncü Er Jandarma Eğitim Tugayı Komutanlığına teslim oldu. Çiloğlu, 11 aylık asker iken 31 Aralık 2006 tarihinde çıktığı çarşı izninden bir daha geri dönmedi. Birliğindeki asker arkadaşları ve komutanları tarafından sevilen bir asker olan Çiloğlu'nun bulunması için girişimlere başlandı. Şengül- Abdulkerim Çiloğlu çifti 4 çocuğundan ikincisi olan Abdulkadir'i aramak için Zonguldak'a gitti. Çocuklarının asker arkadaşları ile görüşen aile hiçbir sonuç alamadı. Gözü yaşlı anne- baba, Zonguldak'ta her sokakta Abdulkadir Çiloğlu'nu aradı. Aile, Zonguldak Cumhuriyet Savcılığına giderek kayıp çocukları için dilekçe verdi. Savcılık Zonguldak'ın ve çevre illerdeki tüm ilçe Emniyet Müdürlüklerine dilekçe yazarak kimliği tespit edilemeyen cesetlerin incelenmesini istedi. Yapılan soruşturma sonrası kimliği tespit edilemeyen cesetler incelendi ancak bir sonuç çıkmadı. Zonguldak Belediyesi'ne giden anne Şengül Çiloğlu ve baba Abdulkerim Çiloğlu, kimsesizler mezarlığında çocuklarını aradı ancak o tarihlerde ölen biri bulunamadı. Yapılan tüm aramalara hiçbir sonuç elde edemeyen aile Erzurum'a geri dönmek zorunda kaldı.
Merkez Palandöken ilçesinde yaşayan Çiloğlu ailesi, aradan geçen 13 yıla rağmen oğullarından iyi ya da kötü hiçbir haber alamadı. Evlatlarını büyük bir gururla askere uğurladıklarını söyleyen anne Şengül Çiloğlu (65), Oğlum Kars Kafkas Üniversitesinde bilgisayar bölümünü okudu. Okuldan sonra hemen askere gitti. Kısa dönem askerlik için beklemesini söyledik ama o askerliği çok seviyordu ve biran önce askere gitmek istiyordu. Kaçması, firar etmesi mümkün değil. Evladımı ben devletime emanet ettim. Ama emenatime bakamadılar. Oğlumu ölü ya da diri bulsunlar. 13 yıldır her an kapı çalacak içeri girecek gibi bekliyorum. Bu acının tarifi yok. Oğlum eğer öldüyse de ölüsünü istiyorum. Hiç olmaz sa bir mezarı olur. Yıllardır ne gecem gece, ne gündüzüm gündüz. Oğlumdan her an bir ses gelecekmiş gibi kendi kendimi paraladım. 13 yıldır yaşayan ölü gibiyim. İlaçlarla ayakta durabiliyorum. İçimde hep sanki kapı çalacak ve içeri girecek gibi bir his var. Onun için günümün çoğunu pencereden dışarı bakıp yolunu gözlüyorum diye konuştu.
